Γιατί ο Αχιλλέας το κροκοδειλάκι απλά βαρέθηκε να τρώει μπανάνες.
Γιατί αυτό το δωμάτιο είχε το πιο γλυκό απογευματινό φως,
που μ’ έκανε αμέσως να το φανταστώ σαν παιδικό δωμάτιο.
Γιατί μέσα σ’ αυτό το φόρεμα ξαναβρέθηκε η Κατερίνα πριν πολλά χρόνια.
Όταν ήταν στην κοιλιά της μαμάς της.
Γιατί οι σκιές είναι παιχνιδιάρικες.
Κι όσο κι αν κρύβουν, αν θες να δεις, αποκαλύπτουν.
Γιατί αυτή είναι η πρώτη του κουδουνίστρα.
Ακούει τον ήχο της όσο είναι καλά προστατευμένος στην κοιλιά της μάμας του
κι αργότερα, όταν φτάσει στην αγκαλιά της, θα θυμάται αυτό τον ήχο και θα γαληνεύει.
Γιατί αγαπάμε τα ταξίδια κι ό,τι μας τα θυμίζουν.
Γιατί αγαπάμε και τη θάλασσα που μας υπενθυμίζει ότι αυτή τη στιγμή,
την τωρινή, τουτη δα, οφείλεις να την εκτιμάς!
Γιατί η Κατερίνα είναι ένας άνθρωπος που πρώτα γελάει το μέσα της και μετά το έξω της.
Να γιατί θα γίνει μια υπέροχη μαμά!