Λοιπόν, δεν ξέρω τι συμβαίνει αλλά δεν μπορώ να τελειώσω ένα κείμενο γι’ αυτό το ποστ! Αν δεν το κάνω τώρα, μου το λέω, θα το σβήσω τελείως!! όλο το ποστ!! Ίσως να με μπερδεύουν αυτά που θέλω να πω γιατί αυτά που θέλω να πω είναι απλά κι εγώ ψάχνω ευφάνταστους τρόπους να τα γράψω. Ίσως πάλι απλά να με εκνευρίζει πολύ που έχει χαλάσει το πλήκτρο “ψ” στο πληκτρολόγιο και πρέπει να το κοπανάω με όλη μου τη δύναμη για να λειτουργήσει! Ας πούμε όμως ότι ισχύει η πρώτη περίπτωση και να, ορίστε τα απλά που θέλω να πω:
- είναι υπέροχο να έχεις αδέρφια! Το ξέρω και το νιώθω από τότε που με θυμάμαι αλλά χαιρόμουν ειλικρινά που έβλεπα τον τυχερό Ορφέα να έχει τον τυχερό Πέτρο και μαζί να είναι ένα φοβερό παρεάκι! Ο Ορφέας κοιτάει τον μεγάλο του αδερφό με περιέργεια, με θαυμασμό, με ενθουσιασμό ακόμα κι όταν ο Πέτρος απλά πετάει πετρούλες αλλά αργότερα, όταν θα κάνει ακόμα σημαντικότερα πράγματα, θα είναι εκεί για να του δείξει πως γίνονται και να μοιραστεί μαζί του όλη του την σοφία! Θα είναι εκεί για να μοιραστούν τη γκρίνια τους και την αγάπη τους και τα παγωτά τους και τα νεύρα τους για τους γονείς τους ίσως και τις βαριεστημένες Κυριακές τους και τον πόνο τους και τη χαρά τους! Και αυτό είναι μεγάλη, πολύ μεγάλη Τ Υ Χ Η!
- είναι υπέροχο να βλέπεις τα παιδιά να μεγαλώνουν! από την ηλικία του Ορφέα στην ηλικία του Πέτρου είναι πολλά ξενύχτια δρόμος, πολλά νεύρα και πολλή κούραση και προσπάθεια και άπειρη ανασφάλεια για το αν κάνεις έστω και το ελάχιστο σωστά αλλά ωωωω!!! Τι πιο ωραίο από το να συνειδητοποιείς ότι το μέχρι πριν από λίγο βρεφάκι τρώει πια μόνο του, πλένει έστω όπως όπως τα δόντια του, φοράει το παντελόνι της πιτζάμας στα χέρια μόνο του και είναι υπερ – ευτυχισμένο γι’ αυτό, λέει “ευχαριστώ”, “καληνύχτα”, “σ’αγαπώ” και γενικά βαδίζει δυναμικά προς την ανεξαρτησία με χαρούμενα, χοροπηδηχτά βήματα!
- είναι υπέροχος ο κόσμος των μικρών αγοριών κι αν διάλεγα έναν κόσμο για να ζήσω, η δεύτερη επιλογή μου θα ήταν ο κόσμος των μικρών αγοριών! (Σημ. η πρώτη θα ήταν το πειρατικό καράβι των playmobile). Ο Πέτρος ήταν Spider man καθ’όλη την διάρκεια της φωτογράφισης! Πόσο τέλειο να το ζεις αυτό το πράγμα! Να το πιστεύεις, όχι αστεία! Είσαι ο σούπερ ήρωας κι έχεις δυνάμεις και μπορείς να κάνεις ότι γουστάρεις κι αν κάτι δεν μπορείς, είναι ίσως να αναγκάσεις τους γονείς σου να σου πάρουν παγωτό εκείνη τη στιγμή, αλλά ok, ξέρεις ότι θα το καταφέρεις λίγο αργότερα! Επίσης, σ’ αυτό τον κόσμο έχουν σημασία τα πραγματικά σημαντικά! Το χώμα, τα δέντρα, το κάθε ένα φυλλαράκι κι η κάθε μία πετρούλα και η κάθε στιγμή στη φύση, η αγκαλιά της μαμάς…
- είναι υπέροχο να είσαι παρέα! Παρέα με τη μαμά και τον μπαμπά και τον αδερφό και όποιον άλλον χωράει σε μια οικογένεια. Σε μια οικογένεια, που όπως και στις παρέες, γελάμε όλοι και κάνουμε αστεία και αγκαλιαζόμαστε και φιλάμε και δείχνουμε τα αισθήματά μας!
Αυτά τα απλά είχα να πω και σας ευχαριστώ που τα διαβάσατε.
Ορφέα και Πέτρο, σας εύχομαι μια ζωή γεμάτη…ΖΩΗ!!!
