Έφτασα στην χειμωνιάτικη Πάρο το Νοέμβριο του ’14 κι όλοι λένε ότι εκείνος ο χειμώνας ήταν ο βαρύτερος που είχαν δει στο νησί για πολλά χρόνια. Τρελοί αέρηδες, μανιασμένες βροχές, φουρτουνιασμένη θάλασσα και πολύ ησυχία… Ευτυχώς όμως βρέθηκε μπροστά μου ξεναγός δύσκολων συνθηκών, η αγαπημένη μου φίλη Ειρήνη, η οποία μου είπε ένα απόγευμα ότι θα με κεράσει μυρωδάτο τσάι σε ένα μέρος που θα μου αρέσει πολύ! Φτάσαμε στη Νάουσα, διασχίσαμε το λιμανάκι, ανεβήκαμε κάτι σκαλάκια, μπήκαμε σε ένα καφέ, καθίσαμε σε ένα στρόγγυλο τραπεζάκι μπροστά σε ένα παράθυρο και αυτό ήταν! Έγινα θαμώνας! Τα παράθυρα και η πόρτα στο μικρό μπαλκόνι πλαισίωναν τη θέα σαν κορνίζες και δεν μπορούσα να χορτάσω το τοπίο. Οι φωτογραφίες των προγόνων του ιδιοκτήτη στους τοίχους, τα σερβίτσια, τα φωτιστικά θύμιζαν ότι αυτό το μέρος ήταν κάποτε σπίτι κι έχει ιστορία, μνήμη αλλά και ζωή που συνεχίζεται. Και αυτή η ταμπέλα στο κέντρο “Αιγαίο Νυν και Αεί” λες και ξέφυγε από τα τετράδια του Ελύτη και πήγε και στάθηκε εκεί ψηλά να μας θυμίζει ότι το μπλε είναι το χρώμα της ζωής, τέλος! “Αλλά τι περίεργο όνομα που διάλεξαν;” σκέφτηκα. Γύρισα σπίτι κι έψαχνα να βρω τι σημαίνει και σε ποια γλώσσα το Sommaripa! Έπρεπε να περάσουν μήνες για να μάθω ότι οι Sommaripa ήταν οικογένεια, οίκος γάλλο-ιταλικής καταγωγής που εγκαταστάθηκε στο Δουκάτο του Αιγαίου τον 14ο αιώνα και αυτό το επώνυμο επιβίωσε από τότε μέχρι σήμερα!
Όταν, λοιπόν, η Μαρία μου συστήθηκε με το ονοματεπώνυμό της κόμπασα για τις ιστορικές μου γνώσεις γύρω από το γενεαλογικό της δέντρο. “Αλληλοσυμπαθηθηκαμε”, μιλήσαμε για τη φωτογραφία και της είπα πόσο μου αρέσει που φοράει πάντα λουλούδια στα μαλλιά της. Τότε δεν είχαν έρθει ακόμα στη ζωή της τα δίδυμα. Πόσο χάρηκα όταν τα γνώρισα! Η Ειρήνη και ο Παναγιώτης. Δυο παιδάκια γεμάτα ζωντάνια, γλύκα και ατελείωτη όρεξη για παιχνίδι! Μετά τη βάφτιση κάναμε τη φωτογράφισή τους, πού αλλού; Στο στέκι μου! Για την Μαρία δεν είναι μόνο το μαγαζί του αδερφού της, είναι το σπίτι των παππούδων της και αυτή η σύνδεση του παρελθόντος με το παρόν με γοήτευσε. Παππούδες και προπαππούδες έζησαν τη ζωή τους εκεί που τώρα εγγόνια και δισέγγονα απολάμβαναν όμορφες οικογενειακές στιγμές. Εύχομαι στη Μαρία, τον Κώστα, την Ειρήνη και τον Παναγιώτη να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τέτοιες στιγμές για πολλά πολλά πολλά χρόνια στο μέλλον!
ΥΓ Αν επισκεφθείτε την Πάρο, πιείτε έναν καφέ εδώ: https://www.facebook.com/SommaripaConsolato/